Nagroda Nobla za odkrycie chlorofilu

Chlorofil wyizolowano po raz pierwszy w 1817 roku, a w 1883 roku zauważono, że bierze on udział w procesie fotosyntezy. W 1915 roku niemiecki chemik Richard Willstätter zdobył nagrodę Nobla za odkrycie chlorofilu. Odkrył, że struktura chlorofilu, zielonego barwnika roślin, i hemoglobiny, czerwonego barwnika krwi, są uderzająco podobne. Nazwał nawet te związki "najważniejszymi dla życia pigmentami". Rzeczywiście - obie cząsteczki wykazują podobną strukturę, w skłąd której wchodzi węgiel, tlen i azot. Chlorofil zawiera pojedynczy atom magnezu, zaś hemoglobina zawiera w tym samym miejscu pojedynczy atom żelaza.

Willstätter odkrył również, że wiązanie chemiczne chlorofilu jest tak silne, że magnez nie daje się uwolnić z cząsteczki nawet pod wpływem substancji silnie alkalicznych. Dopiero później chemik znalazł sposób, który pozwolił przygotować wodo-rozpuszczalną postać soli chlorofilu w dużych ilościach.

Późniejsze badania prowadzone przez wielu naukowców pozwoliły na określenie wielu prozdrowotnych właściwości chlorofilu, a właściwie jego łatwo przyswajalnej, rozpuszczalnej w wodzie formy - chlorofiliny. Jest ona podstawowym składnikiem Phytolife.