Spaceruj dla zdrowia!

Czy wiesz, że ruch jest lekarstwem na prawie wszystkie choroby? Nic tak nie niszczy naszego organizmu, jak długotrwała fizyczna bezczynność. Spacery odprężają psychicznie, uspokajają, ułatwiają spojrzenie na własne kłopoty z pewnego dystansu i odkrycie, że często drażnią nas sprawy niewarte większej uwagi.

Zachęcamy wszystkich do systematycznych spacerów na świeżym powietrzu! Spacery takie usprawnią pracę układu sercowo-naczyniowego, poprawiają wentylację płuc, uregulują przemianę materii i zahartują. 

Jak zacząć?

Najlepiej zacząć od jednego spaceru dziennie, po równej drodze, na dystansie 1–1,5 km w ciągu 20 minut. Co pół kilometra można 2–3 minuty odpocząć. W czasie marszu w zasadzie nie powinno się rozmawiać, bo rozmowa utrudnia prawidłowe oddychanie.

Następnie warto wprowadzić dłuższe, 40-minutowe spacery, na początek raz w tygodniu, potem co trzeci dzień. Z czasem można sobie pozwolić na bardziej forsowny, szybki marsz w trudniejszym terenie. Poprawi to samopoczucie i huśtawkę ciśnienia w jesienne popołudnia. Mylą się ci, którzy sądzą, że chodzenie niewiele im pomoże. Chód jest naturalną, najbezpieczniejszą i najbardziej uniwersalną formą ruchu. Poprawia sylwetkę, obniża poziom cholesterolu i ciśnienie krwi, spowalnia procesy osteoporozy, poprawia kondycję mięśni i nóg (także po urazach), mamy swobodniejszy oddech, lepsze samopoczucie i sen.

Dla cukrzyków i sercowców

Spacery okazują się często złotym środkiem dla cukrzyków. Lekarze z Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego pokazali, że regularne umiarkowane ćwiczenia fizyczne pomagają utrzymać właściwy poziom glukozy we krwi. Chód jest wskazany również w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jeszcze do niedawna radzono sobie z tym jedynie środkami farmakologicznymi. Teraz w łagodnych i umiarkowanych stanach tej choroby zaleca się właśnie ruch.

Wiara w siebie

Spacery niezastąpione są w stanach depresji, służą poprawie nastroju i dodania wiary we własne siły. Dopiero pod potężnymi konarami drzew lub u stóp góry możemy pojąć małość swoich problemów. Podążając przed siebie, często nawet bez celu, zostawiamy troski daleko z tyłu!